به نقل از «ایران اکونومیست»

زنی که روی دیوار سفید تنیس، خط مشکی کشید

تاریخ انتشار: ۱۴ شهریور ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۹۳۶۲۰۴

«امیدوارم که مردم بعدها بگویند که او نماد چیز بزرگتری بود، نماد چیزی بزرگتر از تنیس»، این جمله را سرنا ویلیامز تنیسور حالا افسانه‌ای آمریکایی در روز خداحاقظی بسیار احساساتی‌اش از تنیس حرفه‌ای گفته است و شاید لازم است به مسیری که او طی کرده نگاه کنیم تا بدانیم که او همین حالا هم با چیزی بسیار بزرگتر از تنیس شناخته شده و به یاد آورده می‌شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

ایران اکونومیستپلاس- فاطمه کریمخان:حتی مخاطبان غیرحرفه‌ای ورزش هم می‌دانند که « تنیس» با اغلب ورزش‌های دیگری که می‌شود آن را در استادیوم دید متفاوت است، درست است که بخشی از آیین رو به رو شدن ورزشکاران با یک دیگر در بازی‌های تنیس تا حدود زیادی مشابه رو به رو شدن ورزشکاران رشته‌های آزاد دیگری مثل بوکس و کشتی آزاد است، اما همزمان، «فرق» های جدی هم دارد. تنیس ورزش طبقه‌ی سفید پوست ثروتمند است، به ندرت دیده می‌شود که یک آسیای تبار یا کسی با تبار خاورمیانه، یا عرب در بازی های تنیس در سطح جهانی ظاهر شود، حتی سیاه پوست بودن هم در تنیس « پدیده» محسوب می‌شود چون همچنان در اروپا و امریکا، اقلیت نژادی بودن با فقر برابر است، و زن بودن با کاهش طبیعی امکانات اجتماعی برابر است و سرنا ویلیامز تاریخ ساز، « زن»، « سیاه پوست» و از « طبقه کارگر» بود، اما ...

من نمی‌خواهم شبیه کسی شوم؛ دیگران شبیه من شوند!

آنچه ویلیامز را تاریخ ساز می‌کند البته تعداد جوایز و تورهای موفقی که در آن حاضر بوده هم هست، اما این همه‌اش نیست، سرنا، خواهر کوچکتر ونوس ویلیامز در یازده سالگی بعد از این که در یک بازی تنیس مورد توجه جدی قرار گرفت در پاسخ به این که می‌خواهد شبیه کدام یک از تنیسورهای مطرح جهان شود گفته بود « من می‌خواهم که دیگران شبیه من شوند»، سی سال پیش این حرف برای یک دختر بچه سیاه پوست از طبقه کارگر در میدانی مثل رقابت‌های تنیس که پیشینه مالی و اجتماعی خانواده‌ها در آن مهم است، حرف بسیار بزرگی محسوب می‌شود و سرنا نشان داد که پای حرفش ایستاده است.

ماجرا فقط این نیست که سرنا ویلیامز در طول 25 سال بازی کردن در دنیای تنیس به ما نشان داده است که این جهان چقدر با الگوی « مرد طبقه‌ی متوسط رو به بالای سفیدپوست» هماهنگ شده است و چقدر برای پذیرش « زن»، « رنگین پوست» ناآماده است، او علاوه بر این نشان داد که تضادهای نژادی و طبقاتی تا چه حد می‌تواند در محافلی که سنتا پیشرو محسوب می‌شوند ریشه داشته باشد.

زنی که از تجلی رویای آمریکایی دوری می‌کرد

تنیس بازی کردن، امکانی نیست که همه در اختیار داشته باشند و شاید به همین دلیل است که رقابت‌های تنیس، « open» نامیده می‌شوند چون فرض بر این است که هر کسی که می‌تواند تنیس بازی کند می‌تواند در رقابت‌ها هم شرکت کند، به این طریق است که سرنا ویلیامز در هفده سالگی در 1999 در اولین رقابت‌های open  آمریکا شرکت می‌کند و اولین گرند اسلم خود را از مجموعه 23 گردن اسلمی که در طول 25 سال دوران بازی حرفه‌ای به دست اورده کسب می‌کند. برنده شدن او در این رقابت‌ها به قدری مهم است که بیل کلینتون، رییس جمهور وقت آمریکا تلفنی با او صحبت می‌کند و مقام تازه‌اش را به او تبریک می‌گوید. این یک ژست معمول سیاست مداران دموکرات است که هر جا نشانه‌ای از بروز آن چیزی که « رویای آمریکایی» نامیده می‌شود می‌بییند به سرعت خود را به آن تحمیل می‌کنند، اما ویلیامز در طول دوران زندگی حرفه‌ای نشان داده است که چقدر از تجلی این رویای آمریکای بودن دور است؛ وقتی به دلیل انتخاب لباس مورد انتقاد قرار گرفت و یا وقتی از صحبت کردن در مورد قتل جورج فلوید خودداری کرد و گفت که نتوانسته است ویدئوی مربوط به لحظات قتل او را ببیند چرا که « می‌دانید، این زندگی من است»، نشان داد که قرار گرفتن در گروه برگزیده‌های برگزیدگان ورزشی هم باعث نمی‌شود که واقعیت نژادپرستی آمریکایی برای او و در برخورد با او در رده‌ دوم اهمیت قرار بگیرد.

سرنا، الهام‌بخشی برای تمام سیاهپوستان

بازی کردن در دوران حاملگی در سن 36 سالگی، مادر شدن در جایگاه یک ورزشکار حرفه‌ای و صحبت کردن در مورد زن بودن و مادر شدن در این فضا، راه اندازی یک تجارت سرمایه‌گذاری پر ریسک  روی فعالیت‌های اقتصادی کارآفرین‌ها، و البته تغییر مد در پوشش ورزشکاران زن در رقابت‌های تنیس، همه کارهایی هستند که قبل از ویلیامز ورزشکار دیگری در جایگاه او به آنها نزدیک نشده است؛ اما زندگی حرفه‌ای ویلیامز که بعد از مصدومیت شدید سال گذشته‌اش یک بار دیگر توانست پیش از خداحافظی شماره دوی تنیس زنان جهان را هم شکست دهد، هنوز چیزهای دیگری برای مورد توجه قرار گرفتن دارد.

او در مورد خداحافظی از جهان تنیس حرفه‌ای گفته است « چیزی است که از آن متنفرم، نمی‌خواهم تمام شود، اما در عین حال بر چیزهایی که در انتظارم است تمرکز می‌کنم»، او همچنین در مورد این که آیا درopen  استرالیا بازی خواهد کرد یا نه، گفته خداحافظی‌اش قطعی است اما دوباره بازی کردن، همیشه جزو احتمالات باقی خواهد ماند.

تایگر وود، گلف باز مشهور و رنگین پوست آمریکایی، که در ورزشی به همان سختی و با همان ترجیحات طبقاتی ورزش تنیس تاریخ شده است در شب خداحافظی سرنا ولیامز در توییتر خطاب به او نوشت: « تو در زمین تنیس و خارج از آن همیشه بهترین هستی، از او برای این که الهام بخش همه  ما بودی ممنونیم خواهر کوچیکه»، اوپرا وینفری، که او در صنعت سفید رسانه یک چهره متمایز رنگین پوست محسوب می شود در مورد خداحافظی سرنا با انتشار عکسی از او نوشت: « 25 سال قهرمان، برای همیشه اسطوره»، میشل اوباما هم در توییتر خود عکسی از خداحافظی سرنا را منتشر کرده و نوشت: « ما بسیار خوش شانس بودیم که توانستیم رشد تو و تبدیل شدنت به بزرگترین ورزشکار دوران را تماشا کنیم، از تو ممنویم و منتظرم تا موقعیت تو در موقعیت‌های بعدی را ببینم.»

 

منبع: خبرگزاری ایسنا برچسب ها: سرنا ویلیامز

منبع: ایران اکونومیست

کلیدواژه: سرنا ویلیامز سرنا ویلیامز بازی کردن رقابت ها حرفه ای

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۹۳۶۲۰۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

امیر جدیدی نقش تنیسور مشهور ایرانی را بازی می‌کند

به گزارش قدس آنلاین کمپانی فرانس تی‌وی حق پخش جهانی فیلم بیوگرافی «منصور» به کارگردانی «رومالد بولانژه» را در اختیار گرفته که روایتی از زندگی منصور بهرامی تنیسور مشهور از ایرانی و مهاجرت او به فرانسه، دست و پنجه نرم کردن با فقر و سپس به شهرت رسیدن در فضای بین المللی است.

امیر جدیدی بازیگر ایرانی که بیشتر برای بازی در فیلم «قهرمان» برنده جایزه بزرگ کن ۲۰۲۱ به کارگردانی اصغر فرهادی در سطح بین المللی شناخته می شود، نقش منصور بهرامی را بازی خواهد کرد.

این فیلم محصول مشترک فرانسه و بریتانیاست و «داون مک دانیل» با همکاری «فیلیپ دی لیون» نگارش فیلمنامه این فیلم را بر عهده داشته‌اند.

منصور بهرامی تنیسور ۶۸ ساله متولد ایران، به دلیل سبک بازی سرگرم کننده و داستان زندگی خارق العاده اش، چهره ای محبوب در مسابقات بین المللی تنیس است.

او که در دهه ۱۹۵۰ در ایران به دنیا آمد، با استفاده از ماهیتابه به عنوان راکت شروع به یاد گرفتن تنیس کرد و از استخر به عنوان زمین بازی استفاده می‌کرد. او پس از انقلاب به فرانسه رفت و با فقر و بی‌خانمانی رو به رو شد و شبانه در خیابان های پاریس پرسه می زد و روزها در رختکن استادیوم رولان گاروس می خوابید، اما هرگز امید خود را از دست نداد.

این فیلم نشان می‌دهد که چگونه بهرامی از طریق اراده قوی و تیز هوشی، پیچیدگی‌های زندگی را به‌عنوان یک مهاجر غیرقانونی طی می‌کند، در حالی که پیوندهای پایداری با نمادهای تنیس که استعداد او را می‌شناختند، ایجاد می‌کند تا رویای دوران کودکی‌اش را برای بازی در رولان گاروس محقق کند.

بهرامی همچنین به نشریه ددلاین گفت: در طول سال‌ها خیلی‌ها به من گفته‌اند که داستان من برای اکران در سینما ساخته شده است، و بسیار مفتخرم که فیلمی بلند از زندگی من ساخته می‌شود و بسیار خوشحالم که رومالد بولانژه کارگردانی فیلم را بر عهده خواهد داشت. او نه تنها یک کارگردان هیجان انگیز است، بلکه مرد دوست داشتنی است. امیر جدیدی هم یک بازیگر استثنایی است و این واقعیت که او یک تنیس باز نیمه حرفه‌ای است یکی از آن شانس های بزرگ است. ممنون از داون مک دانیل برای نوشتن فیلمنامه زیبایی که همه ما به آن اعتقاد داریم. اگر داستان من بتواند الهام بخش مردم باشد و با آن لبخند بزند، مرد بسیار خوشبختی خواهم بود».

رومالد بولانژه نیز منصور بهرامی را یک قهرمان واقعی توصیف کرد که مقاومت و اشتیاق او الهام بخش افراد بی‌شماری بوده است و عنوان کرد که بسیار مفتخر است که سفر خارق‌العاده او را به پرده سینما می‌آورم.

فیلم «منصور» امسال در بازار جشنواره کن به خریداران بین‌المللی معرفی می‌شود.